بررسی موسیقی اشعار فریدون مشیری

کامل ترین نوع موسیقی که در اشعار مشیری به چشم می خورد موسیقی بیرونی شعر است که در واقع همان جانب عروضی وزن شعر است . تمامی 200 شعری که در نظر گرفته شد دارای وزن می باشد . از جمله ویژگی های شعری مشیری تنوع فراوان اوزان شعری می باشد که تسلط کامل او را بر اکثر بحرهای عروضی نشان می دهد و این خود یکی از دلایلی است که سبب برتری کار یک شاعر بر شاعران دیگر می گردد . همچنین اکثر این اوزان با روحیات شاعر سازگاری دارد . در باب موسیقی کناری باید ذکر کنیم که تمامی شعر ها دارای قافیه اند . 125 مورد از قافیه ها تنها به صورت اسمند . 17 مورد از قافیه ها از نوع فعل می باشند و 24 مورد ترکیب شده از اسم و فعلند یعنی در بخشی از شعر قافیه اسم است و در بند دیگر تبدیل به فعل می شود . در باب ردیف باید بگوییم که مشیری از این نوع موسیقی در شعرش بسیار استفاده کرده است و تنها 40 شعر ردیف ندارند . اکثر ردیفها ، فعل هستند که 28 مورد فعلها اصلی و 22 مورد فعل ها کمکی است . قرار دادن قافیه و ردیف در کنار هم در اکثر اشعار ، شعر او را به شعر قدما نزدیک می سازد و بیشتر فضای موسیقی کلاسیک را بر شعرش حاکم می سازد . و اگر سبک شعری شاعر که اغلب سرایش چهار پاره است نبود با توجه به محتوای اکثر آثار خواننده فکر می کرد که با شعر قرون 11 و 12 مواجه است . مهمترین و بارزترین نوع موسیقی که در شعر مشیری یافت می شود موسیقی درونی است که اکثراً از مقوله انواع جناسها و تکرارها ( انواع واج آرایی ، واکه آرایی و هجا آرایی ) می باشد و اغراق نیست اگر بگوییم مبنای جمالشناسی بسیاری از شاهکارهای ادبی بر این پایه استوار است . در بحث موسیقی معنوی نیز شاعر اکثراً از مراعات النظیر و تضاد و طباق بهره می گیرد ، تا ایهام . درصد ایهامها در شعر او بسیار اندک و محدود می باشد و این یکی از نقاط ضعف در کار شعری ایشان است که اکثراً از صنایع معنوی در شعرش استفاده چندانی نکرده است و این سبب شده که گاهی اوقات شعرش دچار سادگی و خستگی کسل کننده ای باشد .